- Ζαΐμης, Θρασύβουλος
- (Κερπινή, Καλάβρυτα 1825 – Αθήνα 1880). Πολιτικός, γιος του Ανδρέα Ζαΐμη (βλ. λ.). Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη Γαλλία. Εξελέγη βουλευτής για πρώτη φορά το 1850 και το 1859 συμμετείχε στην κυβέρνηση Μιαούλη ως υπουργός Παιδείας και Εξωτερικών. Εργάστηκε για την ανατροπή της πρώτης δυναστείας, και την επομένη της έξωσης ανέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών της επαναστατικής κυβέρνησης. Υπήρξε μέλος της τριμελούς επιτροπής με πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Κανάρη, η οποία μετέβη στην Κοπεγχάγη για την προσφορά του ελληνικού στέμματος στον Γεώργιο Α’. Τον Μάιο του 1864 παρέλαβε από τους Άγγλους, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης, τα Επτάνησα και εγκατέστησε εκεί τις πρώτες ελληνικές αρχές. Το 1865 ανέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών στην κυβέρνηση Επαμεινώνδα Δεληγιώργη και τον Ιανουάριο του 1869 σχημάτισε για πρώτη φορά κυβέρνηση, η οποία παραιτήθηκε τον Ιούλιο του 1870. Διετέλεσε υπουργός στις κυβερνήσεις Δημητρίου Βούλγαρη, Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, Κωνσταντίνου Κανάρη, και συνεργάστηκε με τον Χαρίλαο Τρικούπη σε μια βραχύβια συμμαχική κυβέρνηση.
O πολιτικός Θρασίβουλος Ζαΐμης.
Dictionary of Greek. 2013.